Tussen 2018 en 2022 maakte ik een serie 'Creatures'. Ze ontstonden intuïtief, als vanzelf. Vanuit de Botanicals evolueerden de Creatures. In mijn beleving zijn het waterwezens.

In 2022 kon ik reflecteren op hun ontstaanswijze en nu weet ik waar mijn fascinatie vandaan komt: 

ANGST en FASCINATIE

Ik ben bang voor donker en diep water.

Angst: Ik was bang voor diep en donker water. Ik leerde zwemmen in een zoutwaterzwembad in het noorden van Nederland. Dat water was zwart met zompig zand op de bodem, en een badrand die na een halve meter onder water ophield, en waar dan een lege ruimte met water was. Wat zit daar dan eigenlijk?

Het duurde lang voordat ik mijn A diploma haalde. Want ik durfde niet op mijn rug te zwemmen in het diepe. Ik was bang dat er dan een haai met een zwaardvisbek in mijn rug zou steken. Dus draaide ik me gauw weer om, want dan was 'ie weer weg. ’s Nachts droomde ik er van. 

Met het zwemmen kwam het goed: ik ben nu een fervente buitenwaterzwemmer, ook in de winter. 

Fascinatie: Later raakte ik gefascineerd door wat er in het water leeft. Met mijn vader keek ik naar de films van Jacques Cousteau over het onderwaterleven. Zo bracht mijn vader zijn bewondering voor de natuur over op mij. 

Het boeit me dat er nog steeds nieuwe wezens in de diepzee ontdekt worden. Zoals rode zeespinnen, een octopus die doorzichtig is, of een bloedrode kwal.

Tijdens het maken van collages zie ik mijn verwondering voor de natuur terugkomen. Ik ontdek, in de grote stapel plaatjes die ik verzamel, zelf nieuwe wezens. Na een paar dagen werken aan een collage, heeft het wezen zich ontwikkeld tot een persoonlijkheid. Ik weet hoe het beweegt, voelt, eet en danst.

Wezens waarvoor ik bang zou zijn als ik ze tegen zou komen tijdens het zwemmen in buitenwater. Maar als ik ze zelf creëer in mijn werk dan ben ik er niet bang voor, dan wint mijn fascinatie het van mijn angst. 

Soms komt er een been of een arm, of een teen voor in mijn wezens. Hoewel dat een esthetisch aangenaam en ook een beetje humoristisch is, is het voor mij ook een dystopisch beeld. De natuur kan best zonder de mens doorleven, maar andersom niet. Als wij als mens niet beter voor de natuur zorgen, dan zullen we letterlijk door de natuur worden overweldigd.

----------------------

Omdat ik de ontdekker ben van nieuwe wezens mag ik ze een naam geven, zoals dat gebruikelijk is in de natuurwetenschap. 

De persoon die er voor zorgde dat dit gebruikelijk werd was de Zweedse botanicus en arts Carolus Linnaeus (1707-1778) die alle soorten die hij kende van een tweedelige naam voorzag: de ‘binomiale nomenclatuur’. De twee namen zijn schuin geschreven. De eerste naam begint met een hoofdletter, de tweede naam niet. Daarna volgt het jaartal van de ontdekking. Vaak zijn Latijnse namen gebruikt om een nieuwe soort een naam te geven. 

Between 2018 and 2022 I made the 'Creatures' series. They arose intuitively, naturally. The Creatures evolved from the Botanicals. In my experience they are water creatures.

In 2022 I was able to reflect on their origins and now I know where my fascination comes from:

FEAR and FASCINATION

I am afraid of dark and deep water.

My fear and fascination for deep dark water resulted in the series 'Creatures'.

Fear: I was afraid of deep and dark water. I learned to swim in a saltwater pool in the north of the Netherlands. That water was black with squishy sand on the bottom, and a bath rim that ended after half a meter under water, and where there was an empty space with water. So what's actually there?

It took me a long time to get my A diploma. Because I didn't dare to swim on my back in the deep end. I was afraid that a shark with a swordfish mouth would stab me in the back. So I quickly turned around again, because then it was gone. At night I dreamed about it.

My swimming turned out well: I am now an avid open water swimmer, also in winter.

Fascination: Later I became fascinated by what lives in the water. I watched Jacques Cousteau's films about underwater life with my father. This is how my father passed on his admiration for nature to me.

It fascinates me that new creatures are still being discovered in the deep sea. Like red sea spiders, an octopus that is transparent, or a blood-red jellyfish.

While making collages I see my amazement for nature returning. I discover, in the large pile of pictures that I collect, new creatures myself. After a few days of working on a collage, the creature has developed into a personality. I know how it moves, feels, eats and dances.

Creatures I would fear if I encountered them while swimming in open water. But if I create them myself in my work then I am not afraid of them, my fascination wins over my fear.

Sometimes there is a leg, or arm, or toes in one of my creatures. Though it is esthetically pleasant or humouristic, for me it ia also a dystopic image. Nature can survive with humans, not the other way round. If we as a human species do not take care of nature we will be overwelmed, literally.

-------------------

As I am the discoverer of these new creatures, I am allowed to name them, as is customary in natural science. 

The person who made this customary was the Swedish botanist and physician Carolus Linnaeus (1707-1778), who gave all the species he knew a two-part name: the 'binomial nomenclature'. The two names are written in italics. The first name begins with a capital letter, the second does not. This is followed by the year of discovery. Latin names have often been used to name a new species.